من مادرم را کشتم
(در باب تبعیض سیستماتیک علیه ن)
نویسنده: حنیف حضرتی
با نگاهی به کار خانگی زمانی که عنوان مطلب را انتخاب میکردم، آنچنان ردی از اشمئزار در وجودم دوید که چند بار خواستم عنوانش را عوض کنم. از طرفی با نگاه احساسی (به معنای نگاهی که از مبادی منطقی و واقعیتها فاصله میگیرد و بـه زور حقیقت را طوری میبیند که خوشایند او باشد.) بخصوص با چنین مواردی مخالفم. تیتر را نگاه میکنم و محتوایی را که میخواهم بنویسم یک بار دیگر از ذهن میگذرانم. اما انگار غیر از حقیقت نیست.
نیمی از جمعیت جهان تنها به سبب جنسیتشان فرودست شده اند،و در بسیاری موارد از زندگی عادلانه محرومند. محرومیت سیستماتیکی که یک انسان را از شکوفایی بسیاری از استعدادهایش، بنا به انتخاب دیگران محروم میکند، مگر کم از قتل دارد؟ مگر فرقی میکند آن زن (بخوانید آن انسان) که میمیرد، مادر فرزندی باشد یا نباشد؟
بدیهیست که در چنین فضای همه قربانی هستند. چه آنکس که ظلم میکند و چه آنکس که ظلم میبیند و هر ظلمی پیش از همه ظلم به خـود ظالم نیز هست و چه بسا بسیاری از این رفتارها بـر اثر محیط چنان درونی شده و بدیهی پنداشته میشود کـه شخص اصلا متوجه آن نمیشود. نه آنکه بخواهد ظلم کندیا ظلم ببیند. بلکه اصلا متوجه نمیشود که ظلمی در جریان است. چه بسا مظلوم خودش (بی آنکه بداند!) چرخه ی ظلم را ادامه میدهد.
از طرفی فهم عرفی ما از جامعه ی پیرامون بنا بر نگاهی که به پاکی ذاتی و ویژگی های انسـان داریـم، اینچنین نیست که چنین ظلم گسترده ای را خودآگاه و از سر اراده ی متفکرانه ی افراد جامعه تلقی کنیـم.بنابراین نخستین گام در شکستن این حلقه، ایجاد آگاهی و حساسیت نسبت به این مطالب است.
کار خانگی چیست؟
کار» میتواند به عنوان انجام وظایفی تعریف شود که متضمن صرف کوشش های فکری و جسمی بوده و هدفش تولید کالاها و خدماتی است که نیازهای انسان را برآورده میسازد.
شغل» کاری است که در مقابل مزد یا حقوق منظم انجام میشود. بنا بر این تعریف، کار خانگی علیرغم آنکه در تعریف کار قرار میگیرد اما از مزیتها و حقوق اولیه ی شغل برخوردار نیست. برای مثال مطابق، قوانین،کارکنان از حق مرخصی، بیمه و ساعت کاری مشخص برخوردارند.
مطابق ماده ی 87 قانون خدمات کشوری، ساعت کار، کارکنان دولت 44 ساعت در هفته است و بر اساس ماده ی 62، روز جمعه، روز تعطیل هفتگی کارگران با اسـتفاده از مزد است. در حالی که کار خانگی از تمامی این حقوق محروم است. کاری تمام وقت و تکرارشونده که حتی ایام تعطیل و در سفر و مهمانی نیز تعطیل نمیشود.
مطابق نتایج تحقیقی که در سال 89 به سفارش معاونت پژوهش دانشگاه تربیت معلم و وزارت کار انجام شده، ارزش افزوده ی کار خانه داری ن (تنهـا ایـن 6 مورد محاسـبه شـده اسـت: پختن غذا، شستن ظروف، نظافت منزل،شستشوی لباس و اتوکشی، مراقبت از کودکان و مدیریت تحصیلی فرزندان) به طور متوسط در هر ماه 640 هزارتومان بوده، در حالی که در همان سال حداقل دستمزد کارگران برابر 330 هزار تومان است.
در کنار موارد فوق باید به جنس کار خانگی نیـز توجه شود که با توجه بـه ماهیت تکرارشونده و محدود کارخانگی در صورت عدم رضایت و عالقه به این امور، میتواند در دراز مدت استهلاک شدید جسمی و روحی ایجاد کند.
اما در عین حال این امر چنان بدیهی و بعضاً پَست تلقی میگردد که گاه بـه گاه، نـه از سر بزرگواری و لطف زن بـه خانواده (تازه اگر میپذیرفتیم ایـن امر انتخاب آزادانه ی ن است)، که وظیفه و ضعف زن به حساب می آید. به گونه ای کـه هر از گاهی در خیابان میشـنویم که برای تحقیر ن اصطلاحاتی نظیر برو ظرفتو بشور»، تو تهش میتونی پشت ماشین لباسشویی بشینی» و. به طور گسترده استفاده میگردد.
علاوه بـر این، حتی در بسیاری از خانواده هایی که این کار را نه وظیفه ی زن، و نه پست و حقیر میشمارند ،همچنان این تلقی وجود دارد که لااقل مدیریت» کارخانگی وظیفه» زن است بدون آنکه حقی برای انتخاب یا عدم انتخاب این امر به او داده شده باشد، یعنـی بـار ذهنی این کار -که کم از بار اجرایی اش ندارد- در چنین خانواده هایی نیز همچنان بر دوش ن است.
کار ,ی ,ظلم ,خانگی ,ن ,چنین ,کار خانگی ,که در ,بسیاری از ,این امر ,در چنین
درباره این سایت